NR 33 18-04-2008 Isla Ometepe

Isla Ometepe bereik ik na een bootreis van een uur en als ik voet aan wal zet overvalt de rust je en het is hier zo rustig dat er geen politie is . De eerste nacht neem ik een Hostel aan de kust maar de dag erop ga ik naar Hacienda "El Porvenir" dat ik bereikt via een vreselijk slechte (onverhard/zanderig )weg . Op Hacienda  "El Porvenir " is het ook rustig en als de avond begint te vallen blijf ik in mijn eentje  achter en gaat het voltallig personeel naar huis , een bewaker die waarschijnlijk niet wakker blijft zal op mij passen .
Isla Ometepe bestaat in feite uit slechts 2 vulkanen die uit het lake de Nicaragua opreizen , niets meer en niets minder. Het meer is 8.000km2 groot, dus dat is een ardige slok water en het eiland meet slechts 175km2. De twee vulkanen zijn de (actieve)Concepcion van 1600m hoog en de (niet actieve) Madera van 1300m hoog en ze zijn door een Isthmus (landengte) met elkaar verbonden en rond deze twee vulkanen loopt een (slechte) weg , Dat verklaart denk ik het feit dat er zo weinig auto's zijn en veel fietsen. S'avonds heb ik vanaf het terras van het hoog gelegen Hacienda "El Porvenir" een imposant uitzicht op de zeer langzaam oplopende helling naar de voet van de vulkaan Concepcion die aan mijn voeten ligt en vandaar in een steeds steiler wordende hoek naar zijn  top loopt , een perfect gevormde conus .

Omdat ik eens iets anders wil dan fietsen besluit ik om onder leiding (verplicht) van een gids een aanval te wagen op de top van de Madera , met zijn 1300 m de minst hoge van de twee , dat wel. De hele klim is 5 km lang . 1 km daarvan is redelijk vlak, 4 km  is zo steil dat je het kan vergelijken met het bestijgen van een trap en van die laatste 4 km gaat 3 km door de bedding van een beekje van 1 meter breed dat nu bijna droog staat omdat het niet geregend heeft . Dus voor de duidelijkheid , 1 km "vlak" en daarna een trap van 3 km ! Tijdens de beklimming vraag ik mij af waar we mee bezig zijn want we moeten dezelfde weg ook weer terug en wat te denken van de gids, die doet dit een paar keer per week maar gelukkig zijn de rotsen in de beekbedding niet al te glad . Boven gekomen dalen we af in de krater waar een lieflijk meertje is gevormd en na een rust gaan we weer terug waarbij we beiden de nodige slippers maken maar zonder ongevallen zijn we na 6 uur zwoegen weer terug bij af.

Omdat het toch wel erg rustig is op mijn Hacienda verkas ik naar een omgeving waar meer mensen zijn en huur ik een kampplekje bij "Mi casa es tu casa" . Blijkbaar hebben ze nog nooit een fietser te gast gehad want ik moet met tent en fiets poseren voor wat later een internet pagina zal worden .
Na deze inspannende dag geniet je intenser van je rust en ik ervaar dat ook als zodanig als ik later aan de waterkant de dorpelingen hun dingen zie doen , zoals

Tamarinde's uit de boom jasen

Hoe vissers in hun roeibootjes hun netten uitgooien

Hoe Urracas(eksters) elkaar het leven zuur maken (of is het spel)

Hoe een Garza(reiger)a.h.w. over het water loopt op zoek naar voedsel

hoe de zwerfhonden, zwerfpaarden, zwerfvarkens , zwerfkippen en zwerfmensen vrolijk rondzwerven

hoe het zonlicht op het eind van de dag alle details ontneemt aan de vulkan zodat het een gigantisch silhouette wordt.

Hoe een moeder met 7 kinderen mijn rust komt vergallen want binnen de kortste keren is het gillen,janken,schreeuwen en krijsen.

Later,als de duisternis is gevallen en de rust is weergekeerd keer ik terug naar de waterkant en lees temidden van de vuurvliegjes de krant(grapje), maar er zijn er wel veel en zie hoe bij het licht van mijn zaklamp de kikkers over mijn voeten springen.
En als ik omhoog kijk zie ik zowaar 5 satelieten overtrekken in hun ban van Z.O. naar N.W. Het zijn de eerste die ik zie tijdens deze trip, want ik zit niet de hele avond naar de sterren te kijken.