NR 34 30-04-2008 Monteverde

 Enkele km gaans van Liberia (costa rica ) ,bij "Parque Nacional Rincon de la Vieja' (vrij vert.de hoek van de oude vrouw) zet ik m'n tent op bij de Rinconcito Lodge omdat een kamer te duur is voor mij. De volgende dag probeer ik het park te vinden op aanwijzingen van het personeel maar omdat het zo slecht aangegeven staat (voor mij dan,he) kan ik het niet vinden en na 7 vergeefse km`s ga ik terug naar m'n prive waterval . Dat is natuurlijk niet privè maar ik zeg dat omdat op het moment dat ik daar bent niemand anders is . Het is een watervalletje met waterpoel en het is echt een stukje jungle temidden van de weilanden , en daar breng ik de rest van mijn tijd door .

Als ik in Cañas, na een korte fietstocht van 20 km geniet van een halve rustdag komt al spoedig een jongetje in beeld van zo'n 14 jaar die eerst wat om mij heendraait en telkens naar mij kijkt en tenslotte plaatsneemt op de bank naast mij. Ik heb al zo'n vermoeden waar dit heen gaat. Wij raken aan de praat en al gauw komt het woord Plata (volksnaam in C.R. voor geld) ter sprake en het komt telkens weer terug. Hoeveel Plata m'n fiets kost, of ìk veel Plata heb, hoe ik aan Plata kom, of de mensen in NL veel Plata hebben en of ik wel eens Plata aan mensen geef. Ik zeg dat ik dat niet doe (is een leugentje want dat doe ik soms wel) omdat het geen oplossing is voor het probleem, dat het veel beter is om werk te geven , maar ja ,dat zit niet in mijn fietstassen zeg ik en dat het gevaar bestaat dat men het makkelijk verdiende geld op de verkeerde manier besteed (aan sigaretten of bier).
Ik denk niet dat mijn uitleg doeltreft want na 20 minuten heen en weer praten vraagt ie ronduit om Plata maar ik zeg hem dat ik dat niet doe. Hij blijft nog even aandringen maar na enige minuten geeft hij mij de hand en vertrekt.
In Belize City heb ik ook eens wat aan iemand gegeven , iets wat ik in eerste instantie weigerde maar achteraf vond ik dat zo kinderachtig dus gaf ik hem alsnog wat. Rende ie gelijk naar de winkel om er een sigaret voor te kopen en gelukkig dat ie was!

Ik voel mij hier soms een ontwikkelingshelper door mijn geld dààr uit te geven waar het het hardst nodig is , dat wil zeggen , direct bij de mensen en niet eerst schenken aan een of ander comité dat eerst lekker gaat fuiven en het geld wat overblijft verdeelt onder hun vrienden en als er dan nog wat over is gaat dat naar de hulp behoevenden zoals dat heet . Maar nu ben ik aan het raaskallen want ik geef mijn geld uit in de winkels  en als je een winkel hebt verdien je al meer dan de arbeider , plus dat de "elite" aandelen heeft in de winkels waar ik mijn inkopen doe , nou ja , zoals ik het doe is nog altijd beter dan een inzameling houden in Nederland .

Lang leve het massa toerisme! Nu zullen er mensen zijn die hun wenkbrauwen fronsen bij deze aanhef. Maar alleen voor Sjaak Okkerman was er nooit geinvesteerd in hangende bruggen boven boomtoppen, laten we wel zijn .
Voor o.a. die bruggen ga ik naar St Elena en Monteverde , 2  Nationale Parken en tevens maagdelijke juweeltjes in de binnenlanden van Costa Rica . Hier heb ik het geluk om de nationale vogel van Costa Rica te ontdekken  , de Quetzal die ook de nationale munt opsiert . 2 mannetjes en 2 vrouwtjes zie ik onafhankelijk van elkaar en je kunt ze makkelijk van elkaar onderscheiden want de mannetjes hebben een 90 cm lange staartveer . De mannetjes hebben een "punkkapsel" en zoals gezegd staartveren van wel 90 cm lang . Ik heb het geluk dat een mannetje 10 meter bij mij vandaan wel 1 minuut op een tak blijf zitten zodat ik hem goed kan bestuderen . Of misschien weet hij dat ik geen foto`s maak en ik al die tijd nodig heb om hem in mijn geheugen te griffen . De vrouwtjes zijn minder spectaculair en maken zich nuttig om een gat in een boom verder uit te diepen (voor een nest ?)
Na 4 dagen hier door gebracht te hebben pak ik de bus weer terug naar Tilaran . In de bus ligt een dikke laag stof en hij piept , kraakt en rammelt op een vreselijke manier die het ergste doet vrezen . De keien die uit het wegdek omhoogsteken en de kuilen veroorzaken soms ware explosies onder onze zittingen omdat de vering het 40 jaar geleden al begeven heeft, maar we halen het.