NR 27 01-02-2008 Isla Holbox

Van Las Nubes gaat het verder naar Las Guacamayas , Eigenlijk heet het dorp anders maar omdat er daar een programma in het leven is geroepen om de bijna uitgestorven Guacamayas weer nieuw leven in te blazen noem ik het maar Las Gacamayas . Guacamayas zijn zeer grote papegaaien van bijna 1 meter lang in de primaire kleuren  rood ,blauw en geel en omdat er nog maar een paar in het wild leven is er in 1990 een overlevingsprogramma in het leven geroepen waarvan de Eco Lodge Las Guacamayas het resultaat is . Er zijn zo`n 40 paartjes die in enorme kooien voor nakomelingen moeten zorgen .Het ligt aan de rivier de Rio Lancantùn , aan de overkant ervan ligt het natuurgebied "Reserva de Biosfera de Monte Azules " wat tevens het leefgebied is van deze vogels .Ik mag mijn tent opzetten aan de rand van de rivier en die middag al word ik "ontvangen " door de brulapen die ik al van verre gehoord had . Blijkbaar zijn zij geen tent gewend maar na een paar uur wordt het toch rustig . De volgende dag maak ik een bootexcursie naar het natuurgebied dat vol van leven en geluiden is , we zien zowaar een vlucht Guacamayas ,ik zie 3 soorten ijsvogels en ik tel wel 7 verschillende soorten reigers . S' avonds , als ik op de veranda van het restaurant zit zie ik hoe aan de overkant van de rivier witte reigers bezit nemen van de struiken ,als slaaplaats voor de nacht en het is vanaf deze afstand alsof zij gesierd zijn met honderden witte bloemen .

De ruines van Bonampak en Yakchilan moet ik helaas aan mij voorbij laten gaan. Ik heb nog 150 pesos in kas en dat is zelfs niet voldoende om de volgende dag door te komen . Ik had verwacht te kunnen pinnen in Benemerito de las Americas, maar dat is helaas onmogelijk. Vanaf Comitan , nu 6 dagen geleden heb ik niet meer kunnen pinnen .De eerst beste gelegenheid om te pinnen is Palenque en dat is 4 dagen verder .Ik besluit om vanuit Benemerito met de bus naar Palenque te gaan om daar mijn geld aan te vullen en daar te blijven in de wetenschap dat ik nog genoeg ruines kan zien in d e toekomst .

Gezien de kracht die wortels van een boom kunnen uitoefenen op rotsblokken mag het een wonder heten dat er nog zoiets als een ruine opgegraven wordt en niet een nutteloze stapel losse stenen .Er groeien hier in Palenque enorme bomen met wortels zo dik als de Tubbergse eik (Tubbergen) .In het museum zijn prachtige maskers te bewonderen en gaaf stucwerk , buiten bij de ruines is dat allemaal verdwenen . Als je hier aan de voet van zo`n bouwsel zit of op een verhoging uitkijkt over het complex dan rijst de vraag onwillekeurig ,wat voor mensen leefden hier vroeger en hoe brachten zij hun dagen door ? Want dat ze het niet uit vrijetijdsbesteding gebouwd hebben mag duidelijk zijn.

Na Palenque rijgen de dorpjes en steden zich aan elkaar. Emiliano Zapato-Aguacatel-Escàrcega-Champotòn-Campeche-Halacha-Merida-Chichèn Itzà-Valladolid-Rio Lagartos-en Isla Holbox. Dit zijn allemaal plaatsen waar ik overnacht heb.Voor Rio Lagartos ben ik speciaal naar de kust gereden, niet wetende wat ik daar zou aantreffen maar gelukkig is dat ook het leuke van deze trip. Ik had gedacht veel toeristen aan te treffen voor het natuurgebied aldaar maar op moment van aankomst zijn  er alleen 2 amerikanen uit Seattle waar ik een boottocht mee maakt  om de kosten te drukken want omdat ik alleen ben moet ik overal het volle pond voor betalen , of ik moet wachten totdat er een groep is .
Hier zie ik honderden flamingo`s, ze zijn prachtig roze/rood en als ze vliegen zijn het net vliegende draadjes met vleugels.

Na Palenque bezoek ik de ruine van Edznà die uitblinkt door het ontbreken van (andere)toeristen, maar ja, deze is wat moeilijker te bereiken. Ik begin al door te krijgen hoe men vroeger bouwde, de binnenkant vul je op met keien en de buitenkant werk je netjes af met bewerkte stenen die (bijna) naadloos op elkaar aansluiten.Verder is het voor mij niet bijzonder , ik begin al een beetje ruinemoe te worden geloof ik .

De ruïne van Chichèn Itzá laat verbazingwekkend veel details zien zoals draken- en slangenkoppen en zeer veel reliëfs.  Misschien komt dat omdat de bomen hier niet tot in de hemel groeiden(spreekwoordelijk) en zodoende niet met hun wortels hun verwoestende werk hebben gedaan. Overigens zijn hier ontzettend veel toeristen, meer dan in Palenque. Dus als jullie plannen hebben voor een bezoekje, vòòr tien uur graag.

Isla Holbox bereik ik na een boottochtje vanaf het vasteland. Er is geen autoverkeer, al het vervoer gebeurt met golfkarretjes-fiets -bromfiets. De wegen zijn er onverhard en zijn ,net als de stranden ,van "poederzand", het is niet te vergelijken met het losse zand in zandvoort, het is heel compact, het lijkt wel gips. Het eiland is gelegen aan een turkoise zee en een azuurblauwe hemel, zaken die er wel ingaan bij een toerist en die zullen in de toekomst zeker komen, meer dan het handjevol dat er nu is. De stranden zijn overigens niet zo schoon, niets ernstigs, gewoon aangespoeld zeegras. In Campeche had ik al kennis gemaakt met de pelikaan en hier zijn er honderden van en het is een machtig mooi gezicht om ze in linie te zien aanvliegen, in linie in zee te zien duiken, 5-10 meter opstijgen, en hup, het hele proces herhaalt zich.
Ik zie er nog een (klein) vliegveldje waarvan de start- en landingsbaan afgebakend is met van die grote schelpen .