NR 35 01-06-2008 Puerto Limon

Ik schreef eerder dat Nicaragua het land van de vulkanen was maar hier in Costa Rica hebben ze er ook enkele , alleen kan je  vaak niet zien dat het een vulkaan is. Dat kan je niet zeggen van Volcano Arenal, een perfect conisch gevormde vulkaan , gelegen aan het Lago Arenal en op weer 7 km dààrvan ligt het dorp Fortuna . Fortuna is een redelijk nieuwe toeristenplaats ,10 jaar geleden was er 1 Tour Operater , dat zijn er nu meer dan honderd heb ik mij laten vertellen , honderd lijkt mij overdreven voor zo`n klein dorp maar dat het explosief gestegen is neem ik onmiddelijk aan .
Na een periode van 300 jaar inactiviteit kwam in 1968 plotseling een uitbarsting die aan 80 mensen het leven kostte . De vulkaan heeft 2 kraters en uit èèn daarvan wordt voortdurend rook , rotsblokken en lava uitgebraakt . De vulkaan ligt een uur fietsen vanaf het dorp Fortuna en vandaag ga ik een kijkje nemen .Vanaf het uitkijkpunt, aan de voet van de vulkaan ,zie je voortdurend rotsblokken de helling afdenderen en ik kan ze via mijn verrekijker volgen totdat zij in duizend stukken breken onder aan de helling , als dat onderweg al niet is gebeurd en van deze afstand (2 km) kan je het gedonder van de vallende stenen luid en duidelijk horen.
In het donker moet het helemaal een attractie zijn want dan zie je hoe rode gloeiend hete  brokken de lucht in worden geslingerd .

In Fortuna ontmoet ik een Pool die al meer van de wereld gezien heeft dan ik . Hij reist met rugzak en openbaar vervoer richting Peru en het is amusant om te vernemen dat hij op veel plaatsen geweest is die  ook op mijn route naar Costa Rica lagen , alleen....., hij heeft een totaal ander beeld van de landen en hun inwoners dan ik heb , en kom ik tot de conclusie dat het er maar net aan ligt wat voor bril je ophebt op dat moment en in wat voor omstandigheden je verkeert . Dus luitjes , onthoud èèn ding , alles wat ik zie en wat ik meemaakt zie ik door mijn bril en ervaar ik op mijn manier . Die Pool heeft een heel andere wereld gezien dan ik .

In San Jose aangekomen logeer ik bij Priscilla en Tony die ik in Nicaragua ontmoet heb bij het plaatsje Somoto waarbij zij mij uitnodigden bij hen te komen logeren toen zij hoorden dat San Jose op mijn route lag . Priscilla is van origine een "Tica" zoals de bewoners van CR zichzelf noemen . Tony is van de USA en na wat omzwervingen zijn zij in San Jose neergestreken . Niet om het een of ander maar zij zijn Jehova`s Getuigen , daar bedoel ik verder niets mee , (ik was tenslotte met èèn van hen ruim 20 jaar getrouwd) en heb ooit ook eens overnacht bij Mormonen  maar het valt mij altijd op dat deze mensen zo vriendelijk zijn tegenover buitenstaanders , het zijn ook maar mensen met hun onhebbelijkheden en zo . Of zullen ze die onhebbelijkheden bewaren voor als ze onder elkaar zijn ?
San Jose ligt ingeklemd tussen 2 bergruggen en samen met de aangrenzende plaatsen vormt het een grote steenwoestenij . Ik maak nog een uitstapje van 2 dagen naar Orosi in de Orosi Valley , er wordt veel koffie verbouwt daar en ik sla aan het wandelen . De laatste jaren vraag ik mij steeds meer af waarom ik nooit ben ga wandelen .Voor fietsen ben je afhankelijk van wegen en waar wegen zijn ,,,,,zijn auto`s , met auto`s heb ik een haat liefde verhouding , als ik fiets wil ik geen auto`s zien ,,,,alleen als ik pech heb wel ! Met wandelen heb je (normaal gesproken) geen last van auto`s . Na deze overpeinzing ga ik weer terug naar San Josè waar de volgende dag Tony mij bij wijze van afscheid naar de vulkaan Poas brengt om me dan later ergens onderweg vaarwel te zeggen .
Onderweg naar de vulkaan Poas komen we in gesprek met een local en zo gebeurt het dat we even later een perceel inspecteren dat te koop staat . De grond beslaat ruim 2Ha, een gedeelte daarvan is redelijk vlak maar er is ook een steil pad naar een riviertje met eigen waterval , waterpoel en tropisch "regenwoud" en volgens de man zelfs met eigen Quetzal!(vogel ). De vraagprijs ?  300.000 dollar(ong.230.000 euro) , voorwaar niet duur voor ons Nederlanders .

Het dorp Tortuguero is gelegen aan de machtige rivier Rio Tortuguero en is een beetje te vergelijken met Rio Dulce (voor mij dan , jullie moeten denken aan de Kromme Rijn maar dan 20 maal breder ) in Guatamala. Het wordt vanwege z'n kanalen en zijrivieren ook wel chauvenistisch "mini amazone" genoemd. In 1940 verschenen hier de eerste zaagmolens die voor werkgelegenheid zorgden voor een bevolking die daarvòòr van visvangst en jacht leefden. Echter ,de zaagmolens waren geen lang leven beschoren en in 1972 moesten zij de deuren sluiten nadat het park Tortuguero  in het leven was geroepen . Dat park bracht en brengt de bevolking wel rijkdom in een gebied dat alleen per boot bereikbaar is , er zijn dus geen auto`s , Hoera ! Het is een schitterend gebied en als je in een geruisloze kano het gebied verkent kan je de dieren vaak tot op 10 m afstand benaderen. Het is genoemd naar  z'n enorme schildpadden (tortuga`s) die s nachts aan wal komen om eieren te leggen die 6 maanden later uitkomen. Juli -aug.is de beste tijd om dat te zien. Ik zie er geen helaas .
Als ik Tortuguero verlaat via een bootreis van 3 uur met een paar backpackers aan boord verbaas ik mij over het feit dat zij gedurende de gehele bootreis liggen te slapen , godverdomme denk ik , het moet niet gekker worden . Ten eerste is de bootreis helemaal niet saai , er is genoeg te zien  en ten te tweede komen ze waarschijnlijk nooit meer hier . Aan slapeloosheid kan het niet liggen want op Tortuguero was niks te doen . Nu ik het hier over heb , de allesovertreffende trap  van desinteresse heb ik gezien in het toeristenbusje van Brugge .Daar is een busje dat toeristen een rondrit door de stad aanbied en dan zou je toch denken , wie daar instapt wil wat van de stad zien ? Toen het busje stilstond bij een bepaald punt  zag ik , toen ik er langs liep met de hond , hoe iemand met zijn hoofd achterover en zijn mond wagenwijd open lag te snurken !
In de kustplaats Puerto Limon  beland ik in een heel andere wereld . Puerto Limon is een louche plaats waar ik veel van Honduras in herken .Veel dronkelappen, bedelaars, prostituees en veel hekwerk bij winkels . Maar ja, dit is een beetje de vergeten hoek (Caraibische kust) van Costa Rica en de hele weg naar de grens met Panama zo dat zo blijven.