NR 45. 10-09-2008. Quito 2

Quito is een stad met 1.5 milj. inwoners en het ligt op ruim 2800 m hoogte en als ik de stad nader zie ik van verre de smog boven de stad hangen .  Ik kan me dat niet herinneren van de andere steden in zuid Amerika die ik gezien heb . Het oude centrum beslaat 300 ha en het was het eerste centrum ter wereld dat  op de UNESCO lijst verscheen . Dat is vandaag op de kop af 30 jaar geleden en dat moet gevierd worden , wat dus ook gebeurd . Het is  dus vanzelfsprekend dat er prachtige koloniale gebouwen zijn waarvan de kerk het meest in het oog springt . Het is alles goud wat er blinkt en volgens verhalen die er rondgaan is er voor 7 ton (gewicht) aan  goudverf gebruikt , als je er van houd zal je het mooi vinden . Ik vind de vloer het mooist , die is van een prachtige donkere houtsoort die blinkt als een dansvloer  .
Verder wordt de steer verhoogt door diverse artiesten maar dat zal zijn omdat het feest is  . Er treed ook een violiste op die zo vol vuur speelt dat ik een traantje moet wegpinken . Ze kennen ook een autovrije zone op zondag waar gretig gebruik van gemaakt wordt maar op een hele andere manier dan bij ons ,hier zijn ze maf verkleed en rijden ze op fantasie fietsen .
De autobusen zijn heel muzikaal , ze laten een deuntje horen bij het naderen en met al die voetgangers lijkt het meer op een concert
Twee anekdotes wil ik jullie niet onthouden ,ze zijn zo grappig .
Ik zit te eten in een restaurant aan een gezamelijke tafel waar ook twee vrouwen aan zitten .Ik eet van mijn soep maar dan zie ik iets in die soep wat ik niet vertrouw en ,met in gedachte nog die varkensoor die ik in Mexico in mijn soep vond , schuif ik het van me af.
Onmiddellijk grijpen de twee vrouwen mijn bord en beginnen er van te eten ! Ik stomverbaasd natuurlijk , dat zijn wij niet gewend .
Of die andere keer ,weer in een restaurant . Ik zit aan mijn kip te kluiven ( ik ben verslaafd aan kip want er is haast niets anders) als er een bedelaar mijn tafel nadert en zijn hand ophoud , voor geld denk ik . Als ik met mijn hoofd schud grist hij in het weggaan mijn afgekloven kippenbotjes van het bord . Zou ik ze niet goed afgekloven hebben ,denk ik , of was het hem toch te doen om de botjes .

Hier in Quito heb ik een ontmoeting geregeld met Henk en Jacqueline uit het verre Nederland . Zij hebben een vakantie in Quito en op deze manier is het leuk om elkaar weer eens te zien en verhalen uit te wisselen .