NR 51 11-02-2009 Coyhaige

De Araucaria Araucana zie ik al van ver , dat zijn de bomen die alleen in de Andes groeien en de vorm hebben van een paraplu  . In Nederland kennen we ze onder de naam Apenboom , alleen hebben ze bij ons nog takken onderaan de stam , dit in tegenstelling met de wilde exemplaren waar na een jaar of 40 -50 de onderste takken afsterven en zo hun parapluvorm krijgen . Je zou dus kunnen zeggen dat deze bomen in Nederland nooit oud worden omdat ik nog nooit zo`n boom in de gedaante van een paraplu heb gezien .  De afgestorven takken die onderaan gezeten hebben laten geen litteken achter , je kunt niet zien dat er takken hebben gezeten   .
We naderen Bariloche dat in het centrum ligt van wat ze hier zeggen "De Zwitserse Alpen" en het lijkt er wel op . Na het dorre en droge gedeelte in het noorden van Argentinie  en het dorre en droge gedeelte dat verderop in het zuiden in verschiet ligt is dit een soort van groene oase in een woestijn . Er zijn hier prachtig gekleurde meren en deze meren verschieten zelf ook nog vaak van kleur , dat wil zeggen dat zo`n meer zelf verschillende tinten heeft ,Jade , Turquoise , Smaragd  of hoe je het ook noemen wilt . Het is hier een schitterende omgeving en het zal dan ook niemand verbazen dat Willem en Maxima , juist ,,,die , hier een stulpje hebben .
Het is niet alleen in naam klein zwitserland , ook de houten huizen doen sterk denken aan dat land in Europa en wat te denken van de vele chocolade winkels die je hier vindt , dat kan geen toeval zijn .

Sinds ik in Argentinie ben gebruik ik mijn tent weer want in bijna elke plaats hebben ze gemeente campings , dit in tegenstelling met Chile , daar heb je campings maar dan sta je gewoon bij particulieren in de tuin compleet met de gebrekkige sanitaire voorzieningen .   In de periode dat ik in Klein Zwitserland ben is het vakantie in Argentinie en dat vertaalt zich in overvolle campings met voor iedere 150 personen 1 douche ! Maar na 12 dagen is het leed geleden en heb ik het rijk weer voor mezelf . In deze contreien vernieuw ik mijn trapas die de laatste tijd krakende geluidjes produceerde en ik niet wil wachten totdat ik in Patagonie ben waar de bewoners dun gezaaid zijn .
Onderweg kom ik zowaar weer het groepje Polen tegen dat ik al twee keer eerder gezien heb ,  3.500 km verder naar he zuiden , nadat ik ze voor het eerst in Peru gezien heb , wie zegt dat de wereld groot is ?

Al met al heb ik genoten van mijn reis door Argentinie , het is een mooi land met behulpzame mensen maar nu wordt het toch tijd om de grens met Chile te passeren omdat de paspoortgrens van 90 dagen nadert . Bij Futaleufu doe ik dat en zit dan onmiddelijk op de Caretera Austral . De Caretera Austral is een onverharde weg die begint in  Puerto Montt en doodloopt in Villa O'Higgins , 1.240 km verderop in het uiterste zuiden van Chile . Omdat ik dus onderweg aanhaakt op deze weg is het voor mij slechts 900 km naar O`Higgins .
In 1975 is men begonnen met de aanleg op last van de toenmalige Junta leider Pinochet en in 1995 werd de laatste hand eraan gelegd maar toen reeds was hij te smal . Ik heb het met eigen ogen gezien , er zijn plekken waar hij slecht 5 meter breed is . De Chilenen noemen het dan ook gekscherend "De Koning Van De Miskleunen"  . Hij is gevaarlijk vanwege vallende stenen , bruggen zijn onbetrouwbaar  en 10 jaar na gereedkomen wordt hij dus alweer verbreed en dat verbreden gebeurd rigoreus . Als het mogelijk is wordt er 50 meter links en 50 meter rechts van de weg alles maar dan ook alles gekapt of geegaliseerd en wordt de weg zelf verbreed tot 15-20 meter .  De hele charme van deze weg is voorgoed naar de knoppen  voor een fietser , ik houd van een smalle weg waardoor je contact voelt met de omringende natuur , eigenlijk kan een weg niet smal genoeg voor me zijn .
Maar goed , het is een werk voor jaren , dus dat duurt wel even voor ze klaar zijn en ik heb zeker voor 90%  de oude weg kunnen volgen en die is in 3 woorden schitterend , prachtig , indrukwekkend .
Bijna elke dag viel mijn mond wel open over zoveel natuurschoon , deze weg heeft het allemaal , woest stromende rivieren , lieftallige of onstuimige bergbeekjes , honderden watervallen van druppelaars tot schuimende watergordijnen , ijzige gletschers , eeuwige sneeuw , ongenaakbare granieten bergtoppen , fjorden met loodrechte hellingen , peilloze diepe meren , condors (reuzenvogels) en zelfs kom je zo nu en dan een dorp tegen . En daar slingert en steigert de Caretera Austral tussendoor .
Ik drink hier zelfs rechtsstreeks uit de waterbronnen langs de weg ! Zonder mijn filter te gebruiken .
Toen ik aan deze reis begon had ik er wel van gehoord maar wist er het fijne niet van  , ik had geen route in mijn hoofd maar nu ik hier ben word ik aangenaam verrast , en wie wordt er nu niet graag aangenaam verrast .

Als ik de 2e dag op de Caretera Austral fiets zie ik dat ze vroeger niet op een houtje meer of minder keken en als ik dan praat over vroeger bedoel ik 50-75 jaar geleden , want zoveel jaar schat ik het wel . Ze hebben bomen doorgezaagd in stukken van zo`n 1.50 m en die gewoon rechtop tegen elkaar gezet om zo een omheining te creeren  en dat niet voor een klein stukje , nee , voor honderden meters .

Wat ik nu toch meegemaakt heb ! Ik  heb de nacht in mijn tent in Puyuhuapi (dorp) doorgebracht en daar was het nogal rumoerig . De volgende dag fiets ik naar het Parque Nacional de Queulat om de hangende gletscher te bezoeken . De ranger daar (de echtgenoot van de vrouw waar ik die rumoerige nacht heb doorgebracht) zegt nog tegen me als ik betaal voor een campingplaats dat het hier ongetwijfeld rustiger zal zijn . Afijn , na een bezoek aan een Australische dame van Duitse afkomst die ook op de camping staat en die me al eerder opgevallen was ga ik terug naar mijn tent . Wanner ik lig te slapen (het is inmiddels donker ) word ik gewekt door stemmen vlakbij en geschuifel van voeten in het grind . Als ik mijn hoofd buiten de tent steekt zie ik in het duister schimmen die tenten aan het opzetten zijn , op MIJN kampeerplaats ! Als ik vraag wat de bedoeling van dit alles is zegt er een "we dachten dat deze plek vrij was "  , ja , met een fiets en tent zeker van mij die er al staan . Zonder iets te vragen proberen zij mijn kampeerplek te delen  , dat gaat me te ver en ik vraag , mischien een beetje onvriendelijk  , of ze op willen hoepelen .
Blijken het Israeliers te zijn die wachten totdat de parkwacht naar huis  is zodat ze gratis kunnen overnachten om s'morgens vroeg , voor de parkwacht er is , weer te vertrekken .
Op die manier kan je 8.000 (11 euro) pesos chilenos uitsparen .