NR 39 07-07-2008 Cartagena

Aangekomen in Puerto Lindo neem ik mijn intrek bij een moeder met dochter uit de USA omdat ik in de veronderstelling bent dat het om een Hostal gaat, maar na het inzien van mijn vergissing mag ik toch blijven . Het zal echter bij enkele dagen blijven omdat ik ook hier beestjes constateer . De dochter is ooit gebeten door een Tiburon (haai) en ze heeft een flink litteken op haar bovenbeen die ik mag zien . Blijkbaar denkt  de moeder dat ik wel een goede partij ben voor haar dochter want op een goede dag (ik heb elders mijn intrek genomen ) word ik uitgenodigd voor het eten . Maar misschien is het gewoon uit hartelijkheid geweest . In Puerto Lindo is ook een Nederlander die getrouwd is met een inheemse en een restaurant heeft aldaar waar ik regelmatig ga eten . We gaan een keer de apen voeren die op een ander eiland vertoeven en hij is zeer bevreesd voor deze dieren , waarschijnlijk omdat hij ze beter kent dan ik .

Op weg naar Puerto Lindo kom ik door Portobelo en dit plaatsje heeft een lange geschiedenis achter de rug . De Spanjaarden hebben  hier in 1575 een fortificatie gebouwd om al het goud dat ze veroverd hadden over land naar portobelo te transporteren , om vandaar het per schip naar Spanje te vervoeren . De Engelse piraat  Francis Drake heeft het gepresteerd om het "onneembare" fort toch te veroveren en de bedoeling was om het goud dat er zou liggen in zijn boot te laden en naar  Engeland te brengen maar hij was net een paar weken te laat , al het goud was al verscheept naar Spanje !  De fortificatie staat nu op de UNESCO lijst en veel is nog goed bewaard gebleven .
Om de Stahlratte te vinden moet ik naar Carti , dat is een eiland in de San Blas archipel . Tot Miramar kan ik fietsen maar vandaar moet ik een boot nemen . Als ik in Miramar arriveer kan ik alleen een "Lancha" (hele snelle kano )  huren en dat kost 160 dollar . Nee dus .
Ik zoek een "hotel" en slenter wat later door het gehucht en het komt mij ter ore dat er over een paar uur een vrachtbootje naar Carti vertrekt en dat kost slechts 10 dollar . Ja dus .
Het bootje is slechts 15 m lang en 2 m breed , het is niet meer dan een flink uit de kluiten gewassen kano , maar hij is erg hoog . Echter , nadat er 4  200 litervaten dieselolie , biervaten , blikken frisdrank , zakken cement en talloze zakken rijst  in zijn gestouwd zit de bovenrand van de boot maar 10 cm boven het water ! Na enkele uren wachten varen we eindelijk uit maar nauwelijks buitengaats keren we alweer om . Ik denk dat het is omdat de golven toch wel erg hoog zijn maar blijkbaar is de lading niet goed gestouwd want alles wordt uitgeladen en weer opnieuw aan boord gebracht . Na uren wachten gaan we het weer proberen . Na 3,5 uur varen over open zee , slechts in de verte is land te zien , bereiken we Carti en daar zie ik de Stahlratte die reeds op mij ligt te wachten .

Omdat de Stahlratte mij 40 dollar in rekening brengt voor een extra nacht op de boot besluit ik om een "hotel" te nemen op het eiland Carti. Daar vragen ze 25 dollar  ,ook niet goedkoop als je weet wat ik er voor krijg maar er zijn 3 maaltijden bij inbegrepen en de hele familie eet er ook van mee .  Waarschijnlijk op mijn kosten ! De enkele eilandjes die ik zie zijn tot op de laatste meters volgebouwd met hutjes met daartussen een voetpad en de hutjes zijn een samenraapsel van bamboe wanden en daken van bladeren , aangevuld met plastic en golfplaten . De "latrine" is boven het water gebouwd zodat alles op gepaste wijze afgevoerd wordt. Dit is het domein van de Kuna Yala , de oudste inwoners van Panama en het gebied waar zij leven loopt van Costa Rica , langs de kust , tot aan Colombia. Uitgeholde boomstammen zijn hier nog het favoriete vervoermiddel zie ik en in elk bootje wordt er gehoost dat het een lieve lust is . De vrouwen lopen nog in klederdracht maar de mannen doen dat niet meer . We zijn met 15 man op de Stahlratte en doen er 3 dagen over om Cartagena te bereiken maar dat komt omdat we met een slakkengangetje van eilandje naar eiland trekken , waarbij we BBQ `en , zwemmen ,duiken en snorkelen in een paradijselijke met goddelijke stranden , palmbomen en glashelder water waarbij het van mij best wat langer had mogen duren .
In Cartagena aangekomen is de  paspoortcontrole een farce doordat de beambte zitting houd op de kade , in de open lucht , niks geen wachtkamer of gebouwtje en dat terwijl er dagelijks bootjes aankomen met toeristen die allemaal op deze wijze afgehandeld worden . Een medewerker van de Stahlratte staat te hannesen met papieren en carbon en daarna vertrek de beambte naar zijn kantoor in de stad om de paspoorten te stempelen , iets wat 5 uur in beslag neemt . Nee , geef mij maar de fiets om grenzen te overschrijden , dat gaat veel soepeler ..