NR 42 04-08-2008 Bogota

Als ik na mijn avondeten in een restaurant naar buiten loopt zie ik hoe ver beneden mij de rivier als een kronkelig zilveren lint door de zon beschenen wordt .
Het was me het dagje wel !
Toen ik beneden de rivier via een brug overstak wist ik niet wat mij te wachten stond en vaak is dat maar goed ook , anders was ik misschien omgedraaid .
Dit is èèn van mijn zwaarste dagen geworden . De klim , want daar gaat het om , leek eindeloos en hoe vaak vroeg ik mij niet vertwijfeld af of ik er nog niet was .
Ik ben op zo`n moment ook niet de gezelligste meer , zoals die man die mij probeerde aan te moedigen en ik hem met een gezicht als een donderwolk aankeek . Maar goed , ik ben nog niet boven , echter , toen ik een hotel langs de weg zag wist ik wat me te doen stond , morgen zien we wel weer . Ik schat dat deze klim tot nu toe 25 km was en daar heb ik 5,5 uur over gedaan maar ik heb er een voldaan gevoel aan overgehouden omdat ik onder het eten gehoord heb dat deze klim eentje is uit de wielerronde van Colombia en wel van de 1e categorie !

De volgende dag gaat de klim verder tot San Gil , na een goede nachtrust is dit echter geen probleem .
De volgende dag maak ik een uitstapje met de bus naar het nabij gelegen Barichara . Hier ademt nog de sfeer van vroeger  met z´n straten van enorme rechthoekige platen natuursteen die er na zoveel jaar niet meer zo netjes bijliggen en huizen in allemaal dezelfde stijl met muren van aangestampte aarde .
Als ik op zaterdagmorgen vroeg zo door de nog verlaten straatjes slentert van dit slaperige dorp en in die stilte verre muziek aan komt waaien uit een opeenstaande deur herken ik hierin  mijn voorstelling van  een slaperig dorp in Zuid Amerika die ik altijd heb . Stil , slaperig en dan fluisterende Mariachi muziek op de verre achtergrond.

In Barichara zie ik ook weer sinds lange tijd de gestapelde stenen muurtjes in het landschap die ik ook in Mexico zoveel gezien heb . Hier ogen zij niet zo fraai . In tegenstelling tot wat ik in Mexico zag , waar zij berghelling na berghelling volgen en daarbij zo kaarsrecht zijn dat je er een lineaal langs kunt leggen  en ook de zijkanten en bovenkanten zijn ongelofelijk glad afgewerkt , daar is niets op aan te merken .
Maar wat een ongelofelijk werk moet dat geweest zijn .

Onderling gaan de Colombianen vriendschappelijk met elkaar om , zoals ik op deze reis nog nergens gezien heb . Als er iemand met de armen vol in de bus wil stappen is er altijd wel een helpende hand , als iemand wat laat vallen zijn er altijd mensen die toesnellen om het op te rapen (en daarna niet hard weg lopen).
Als iemand de bus wil verlaten en daarbij problemen heeft wordt deze persoon ook onmiddelijk geholpen en , heel opvallend  , als de mensen de bus instappen vullen ze niet eerst al de lege plekken op zodat er op iedere bank een persoon zit , zoals in o.a.Nederland , nee , ze kruipen onmiddelijk bij elkaar en binnen de kortste keren is er een gesprek op gang en dat is niet omdat zij elkaar kennen want dat verschil zie ik wel.

Op mijn weg naar Bogotá kom ik door Zipaquirá . In deze stad is het wereldwonder nr 1 van Colombia , een kathedraal , uitgehouwen in een zoutmijn . Mijn Loneley Planet boek roemt deze Cathedraal en ook van andere reizigers heb ik gehoord dat het een wonder moet zijn . Is het dan stom van mij om te denken dat ze een kathedraal in zijn geheel uitgehouwen hebben , voorzien van geraffineerde verlichting ? Ja dus want zoals zo vaak neem ik dit veel te letterlijk .
Als je inderdaad met die gedachte de mijn instapt is het een domper van jewelste als je geconfronteerd wordt met de werkelijkheid.
Er is een hoofdgang met haaks daarop aan weerszijde zijgangen en in die zijgangen hebben zij , met als tema kerk en geloof , een ongelooflijk aantal kruisen uitgehouwen , hebben zij een vormloze hoop de benaming "de gevallen cristus" gegeven . Ik heb er een grote "kerstkribbe" gezien en een aantal half uitgehouwen pilaren.
Het is dus geen compleet uitgehouwen kathedraal zoals ik in mijn naiviteit dacht , dan zou er een enorme holle ruimte moeten zijn , nee , het zijn verschillende ruimtes waar ze wat uitgehakt hebben en dat tezamen vormt een kathedraal .